URKIAREN DARDARA

        Maite Urkia , 1996

Katedrala ikusten zen urrunera

geltokira hurbiltzean.

Urria zen, arratsaldea,

eta iraganeko sentimeu gesalduak

zeramatzan aideak,

udako gariaren usain horia bezala.

Bidaiariak

alfonbra hegalaria eskatu zion

urrineko ipuinari,

huarte berriko sakan lausotuetan

amiltzeko beldurrez.

Geltokian zegoen

eta iluntzean

maindire berriek xukatuLo zuten

bere zalantzen izerdia;

TchaikovskIren zisneen kantua

adituko gau ilunaren hasieran,

baina hura guztia jakinik ere,

egun batean lurraldez aldatu zuten

urkiaren dardara somatu zuen

eta harekin batean,

uharte berrira abiatzearen zirrara

lotu zitzaion

tximeleta maiteminduen

tinkotasun berarekin.

© Maite Urkia