Egile berarenak:
BIRIGARRO ERRALDOIAK
(1994)
ERRESUMARIK ZABALENA
(1994)
BASQUIAT
(2001)
POESIA FIKZIOA DA
(BAITA ZERA ERE)
Harkaitz Cano , 2001
Ez dut uste pertsona tormentatuegia naizenik.
Batzuetan etsipen ikaragarri bat jabetzen da nitaz
zer egingo zaio, gauzak aldatzen doaz
gure garai bateko eskolakidea
opuseko neska batekin ezkontzekotan dago
eta beste batek legez kanpoko arrantzan
itsasoan daramatza bederatzi hilabete
haurdunaldi oso bat
agian pertsona bihurtuko zen itsasoaren sabelean
amarenean egin ez zenez gero.
Eta batzuetan etsipen ikaragarri bat jabetzen da
nitaz
zure
bakardadeak nirearen aurka talka egindakoan
min ematen didalako
sentipen honek zeraren antza dauka,
nola esan, hogeita bat urte betetzean
guk hamahiru genituenean bederatzi zituzten neskek
jada hamazazpi dituztela deskubritzearen antzeko
zerbait.
Gau baten amaieran ohartzea, bortitz eta bat-batean.
Egunsenti errudun hori eta izango zirenik ere
imajinatzera ausartu ez ginen bular guri horiek
ez zirela egundo gureak.
Ez dakit ulertzen den horrela esanda.
Konturatzen garela honetaz eta hartaz
gure injenuitateari zegozkion edalontzi guztiak
hustu ditugula.
Akatsik ttikienengatik galtzen dugula zorion handia:
horregatik dira akats ttikienak mingarrienak.
Akats handiak ez hainbeste.
Euren barruan bizi gaitezke,
edo biraka ibili haien inguruan.
Zer egin ordea,
intsektu baten hegoa den akatsarekin?
Larritu gintuzten zenbait gauzari buruz
barre egitea liteke terapia bakarra
eta hori ere ez nahikoa
ikusezin bihurtzeko ispiluak izaraz estaltzea
aski ez den bezala.
Hori batez ere. Hori eta bizitzan galtzen dugun
guztia,
agur edo konplizitate keinu bat
garaiz eta aspaldi ez egiteagatik
galdu dugula.
© Harkaitz Cano
| anonimoak |
| mendeak |
| 15 |
| 16 |
| 17 |
| 18 |
| 19 |
| 20 |
| 21 |
| poemen aurkibide alfabetikoa |