GAUPASAK
Joan Aldamizetxebarria , 2002
Garai haietan
tabernetako filosofia trukatzen genuen
azken kanutoaren keaz
Atzean uzten genituen mozkortien oihuak
—batzuetan geureak zirela—
egunsentiari kantatzen zioten txoriei entzuteko
parranden amaiera geneukan banko gorri batean jesarrita.
Gaupasaren azkenengo orduak
adiskidetasunaren lehenengo hariak.
Ustezko manifestaldietan
gaueko isiltasuna zulatzen genuen ukabila gora
edozertan batera gentorrela adierazteko
edo ezertan.
Nahikoa zitzaigun aldarrikapen gabeko martxen konplizidadea
zentzurik gabeko barreak baitira
bizitza zentzudun bihurtzen dutenak.
«Zer duzu nahiago
Ogoņo higuintzea plastikozko putzaraz
edo itsasoa txikito baso batez hustea».
Eta barreen artean
gustoko neskez mintzatzen ginen
bestetan arasoetaz
Gaztetasunaren gomutek pizten ei dute
malenkolia helduen bihotzetan
bizitzaren bidaian ezagun asko egiten badira ere
lagun gutxi geratzen dira bidaztiaren bihotzean
zirrara bat zure postale bakoitza orain
bihotza kolpatzen didana
gogora ekartzen didana
abesten genituen kantak
edozertan batera gentorrela adierazteko
edo ezertan.
Zenbat kanta abestu genituen
zenbat geratu ziren asmatzeke
horietako bat burutuko ote dugu
egunen batean
estrofaka
postalen bitartez
aintzinako bankoan txandaka abesteko berriz
ordu oso bat kanutoa liatzen ematen duzun bitartean.
© Joan Aldamizetxebarria