Egile berarenak:
KRETAN IDATZIA
(1998)
LEIHO BAT ERDIREKITA
(2002)
OZEN BARRURANTZA
(2002)
NIRE LEKUA
(2009)
USTEZ MAITASUNA
(2009)
HILKETA IRUDIMENEAN
(2009)
ZURTASUNA
(2009)
IAZKO URTEBETEAK HASI DIRA USTELTZEN
(2009)
POEMA HIDRAULIKOA
Igor Estankona , 1998
Euriak tap tap tapatzen du
asfalto hotza.
Airea josiz tantak lainoetatik argazkira.
Telefono kabinetan ahotsak usteldu egiten dira
zenbaki hura gogoratu ezinik.
Zure irudimena baino ez da emakume horren
aterkia. Emakume horren irudimena
zure aterkia baino ez da izan.
Baina ez, ez dago zu.
Eta seguruenik ez zaude bera.
Beharbada emakume hori ezagutzen duzu
segundo zahar bat itzuli denean bere titien erpinak
zure lepoaren kontra daudelako
eta gatza
gatza mingaina besapetik irristatzean
orain dela hamar urte edo datorren astean
zango labirintiko bi hiru lau
zaldi zoroak zaunka eta eztanda
kolibria eta lorea eta Eros hatxixa banatzen
eta azal bat non edan non lo egin non kanpatu
orgasmoa/elektrizitate deskarga
bukatu da
akzidentala zeharo noiz emakume hori
taxitik irten da
rantz doa
raino helduko da
edo maite izan zaitu etorkizunean
soldadutza garaian ezagutu zenuenean adibidez.
Gerta daiteke baita ere zergatik ez
zuri itxaroten egotea
zure abizena idatzita edukitzea pospolo-kaxa batean.
Batzuetan jantzia lisatzen diozu
eta zure emaztea da.
Hain da elastikoa denbora
non aterkia itxi bezain laster
emakumea desagertu egin baita
begiratzen ez dizun zerbaiti begira utzi zaitu
eta gogoratu zara ez zenuela inoiz soldadutza egin:
emakumeek ez dute
soldadutzara joan beharrik.
Parkean elkar besarkatzen ari den bikote horri
aterkia haizeak daramakio.
Zu izan zaitezke edo ez
hiruretako bat.
© Igor Estankona
| anonimoak |
| mendeak |
| 15 |
| 16 |
| 17 |
| 18 |
| 19 |
| 20 |
| 21 |
| poemen aurkibide alfabetikoa |